Bianca Lurvink (22) en Eva Asscheman (19) zitten in hun tweede jaar Interactive Performance Design. Met hun eerstejaars project stonden ze onlangs op een aantal festivals. Wij vroegen dit duo wat meer te vertellen over hun installatie en de studie.
Go in, instead of look at
Hoe leg jij uit wat Interactive Performance Design is aan je vrienden?
Bianca: Je houdt je met interactie bezig, je krijgt les in de nieuwste technologieën binnen games, vormgeving, VR, Motion Capture, noem maar op.
Eva: Maar ook dramaturgie, verhalen vertellen. Het gaat er echt om dat je iemand – het publiek – iets laat ervaren. We nodigen ze uit om iets te doen. In het lokaal hebben we een poster hangen waarop staat: Go in, instead of look at. Vanochtend zag ik ook een quote waar stond: “je kan me wel iets vertellen, maar dan vergeet ik het, je kan me iets laten zien, dan onthoud ik het een beetje, maar je kan me ook iets laat ervaren. Dan heb je me.” Dat is wat we met IPD doen. Ongeacht de discipline, het onderwerp of de middelen die je tot je beschikking hebt.
Ervaringen en interactie zijn dus cruciaal.
Bianca: Jazeker. En dat past ook binnen de tijd waarin we leven. Je hebt via social media en technologische veranderingen steeds meer invloed op je omgeving. We zijn dus constant bezig om de interactie met elkaar aan te gaan en op te zoeken. Hierdoor is er denk ik ook steeds meer behoefte aan interactie en participatie binnen kunst. Mensen willen graag meedoen.
Ik heb begrepen dat jullie met zijn tweeën bezig zijn met een project waar je al mee op festivals staat. Vertel.
Bianca: Het is een project dat we aan het eind van ons eerste jaar IPD samen gemaakt hebben. Het werd goed ontvangen hier en toen hebben we ons aangemeld voor het Bring Your Own Beamer Festival hier in Utrecht. En afgelopen weekend waren we in het Gent bij de Belgische editie van hetzelfde festival. We komen er iedere keer achter hoe het beter kan en dan bouwen we het steeds uit.
Eva: We hebben er ook mee in Tivoli gestaan tijdens het Betweter Festival. Het is ook tof dat de HKU ons heel erg stimuleert om dit soort dingen te doen. Je leert er echt superveel van. Docenten denken ook met ons mee om het steeds beter te maken.
Te gek. Maar waar hebben we het eigenlijk over?
Eva: Het project heet Homo Faber en begon oorspronkelijk als drieluik met als onderwerp digitalisering. We willen de deelnemer uitnodigen om te spelen en experimenteren met water, kleur en licht. Intussen is het zo ver doorontwikkeld dat we van drie stadia alles hebben samengebracht naar één stadium. Op een grote glasplaat ben je vrij om met ecoline je eigen kleurenlandschap te creëren. Boven de glasplaat wordt een digitale wereld geprojecteerd. De link tussen de realiteit en het virtuele is een webcam: hiermee kun je jouw kleurenlandschap filmen. Dat wat de webcam ziet, heeft vervolgens invloed op de digitale wereld.
Ik denk dat ik het snap, maar ook niet helemaal. Kunnen we het ergens zien?
Bianca: Ja! We gaan het weer presenteren tijdens de Open Dag van HKU op zaterdag 25 november.
.svg?ext=.svg){kind=logo}
