EN

Associatief spel met doek en titels

Interview met Anouk van Zwieten

Anouk van Zwieten probeert te schilderen vanuit een betekenisloosheid. Juist door elke vorm van duidelijkheid los te laten, kan zij tijdens het schilderen vrij associëren. Zo wordt schilderen een spel tussen het doek en Anouk. 'Of ik dan win of verlies, daar ben ik nog niet uit.'
'In eerste instantie denk ik heus wel na over vorm en kleur, maar daarna is schilderen vooral een intuïtief proces. Ik vind het lastig om herkenbaarheid te benoemen of te beschrijven wat mijn stijl is. Ik zit nog middenin de ontwikkeling daarvan. Als schilder ben ik het hele jaar door aan het schilderen. Na elk doek weet ik weer beter wat ik wil. Dat neem ik mee in het volgende schilderij. Uiteindelijk levert dat een paar werken op die "goed uit de verf" gekomen zijn.'


"Je zit ergens middenin en wilt daarmee verder, dat is mijn motivatie"

In haar werk komen Anouks eigen associaties tot uiting. Ze koppelt een vorm aan een bepaald beeld en interpreteert daar verder over. 'Ik wil dat de beschouwer dat ook doet, want ik vind juist die diverse interpretaties heel belangrijk. Daarbij vind ik het interessant om die interpretatie te bemoeilijken, er moet wel een spanning in het werk zitten. Door bijvoorbeeld te spelen met titels, zet ik de kijker opzettelijk op het verkeerde been. Hierdoor wordt het kijken naar mijn werk weer anders benaderd. De kijker wordt gedwongen om er extra over na te denken. Het spel dat daarin zit vind ik mooi. Een van de werken op mijn eindexpositie draagt de titel Maatschapp Ei. Je kijkt naar een spiegelei dat door de titel een lading krijgt die weer tot heel andere interpretaties kan leiden.'

Spelen met tekens en beeld

Schilders die Anouk momenteel interessant vindt, zijn René Daniëls, Walter Swennen en Marcel Broodthaers. Die laatste is weer een inspiratie van Daniëls en Swennen. 'Zij spelen met tekens en beeld en ook met taal en beeld. Dat vind ik interessant, dat is waar ik nu ook mee bezig ben. Een helder toekomstbeeld heb ik nog niet. Ik wil doorgaan met waar ik mee bezig ben. Je zit ergens middenin en wilt daarmee verder, dat is mijn motivatie. Op wat voor manier hangt nog van veel dingen af. Mijn ultieme streven is terecht te komen op de Rijksacademie. Daar kun je je twee jaar op je werk focussen en met interessante mensen werken.'

Voorheen had Anouk nooit het idee op de kunstacademie te belanden. Ze achtte zichzelf daarvoor niet goed genoeg. Nu werd haar eindexamenwerk genomineerd voor de Jan Zumbrink Prijs en het Dooyewaard Stipendium. Voor HKU Exposure heeft Anouk een aantal werken gekozen die elkaar versterken. 'Elke ruimte vraagt om een andere indeling. Ik weet altijd welke werken ik sowieso wil laten zien en kijk dan wat daar goed bij past. Op die manier heb ik gepuzzeld en gekozen. Op de expositie in de Pastoe Fabriek kun je zien hoe ze met elkaar werken.'


Anouk studeerde in 2018 af aan HKU Beeldende Kunst in de richting Fine Art en exposeerde met haar werk tijdens de eindexamenexpositie Exposure '17.

Tekst: Christine van den Brink
Beeld: Herman Kempers