Bouwdrift! Waarom we geen band meer kunnen opbouwen met onze stad

We bouwen wat af in Nederland, met name in de grote steden. Er gaat geen moment voorbij of we treffen wel ergens een bouwput voor het zoveelste hoogbouwproject of een nieuwbouwwijk. De levensduur van die gebouwen is vaak ontstellend kort. Zeker als je het vergelijkt met onze monumentale iconen. Die lijken we maar eindeloos te willen koesteren en conserveren.

Examenkandidaat Spatial Design Yusuf Deniz stelt deze door hem geconstateerde 'scheefgroei' in zijn werk aan de orde. Hij pleit voor een langere levensduur van nieuwe gebouwen en een natuurlijk verval van oude. ‘Nieuwbouw wordt al lang niet meer neergezet met de gedachte dat het er voor langere tijd moet staan’, legt hij uit. ‘Sterker nog, het lijkt alsof de meeste nieuwe bouwsels bij oplevering alweer virtueel gesloopt zijn.’

Ruïne

Yusuf wil mensen bij elkaar brengen en bewust maken van dit fenomeen. ‘Het stadsbeeld verandert zo snel en vaak, dat we er geen band of herinnering meer mee kunnen opbouwen. Nieuwe panden krijgen geen kans om oud te worden. We zullen ze nooit meemaken als ruïne. En andere bouwsels, die soms al lang niet meer in ons tijdsbeeld passen, zetten we telkens maar weer voor veel geld in de steigers.’

Yusuf’s uitgesproken opvattingen zien we terug in zijn werk, dat verder geïnspireerd is door zijn voorkeuren in de geschiedenis en kunst. ‘Zolang ik mij kan herinneren, ben ik gefascineerd door verhalen en mythes uit de oudheid. Klassieke bouwwerken, schilderijen en stillevens over vergankelijkheid: ik kan er uren naar staren. Het speelt allemaal een belangrijke rol in mijn ontwerpen.’