Beeld met een boodschap

Van foto’s ontwikkelen in de doka tot blindelings je weg vinden in Photoshop. Binnen de afstudeerrichting Photography leer je alle kneepjes van het fotografie-vak. Maar vierdejaarsstudent Jente-Floor Olthof ontdekt dat het nog verder gaat dan dat. De installatie die zij nu maakt voor haar afstuderen vormt een mix van 3D kunst, video-mapping, film en geluid.

Jente-Floor: ‘Het eerste jaar was echt gericht op fotografie, je krijgt veel les in techniek. Je leert foto’s ontwikkelen in de doka, beelden bewerken in Photoshop en portretten maken in een studio. Je verdiept je echt helemaal in het medium. Stapsgewijs ontdekte ik steeds meer hoe je ook andere disciplines kunt toepassen in je werk. Zo kreeg ik veel inspiratie vanuit feedbackmomenten. Hierin leer je met een open blik naar je werk te kijken. Een docent zal nooit direct zeggen dat je moet gaan schilderen of tekenen, maar laat je wel onderzoeken wat je naast fotografie in je werk kunt gebruiken.’

3D-Projectie
‘Daarnaast gaven de seminars in jaar 1 en 2 mij de ruimte om nieuwe gebieden te verkennen. Ik koos voor de seminar ‘Filming the Sound’, over geluid en hoe je dat kunt toepassen in je project. Daarna ben ik me gaan verdiepen in videomapping tijdens het seminar ‘Projectie in de Openbare Ruimte’. Daar heb ik geleerd hoe je licht en video’s kunt projecteren op objecten. Hierbij schijnt de projectie alleen op het gekozen voorwerp, ongeacht waar het object in de ruimte staat. Dit seminar vond ik heel leuk omdat het me liet zien dat zelfs film 3D kan worden.’

Nanometer
‘Als vierdejaars ben ik nu bezig met mijn afstudeerwerk. Daarin pas ik al die disciplines toe. De installatie die ik maak vormt een mix van beeld, geluid en film. Centraal in mijn project staat de kubus. Feitelijk gezien moeten alle zijdes van een kubus op de nanometer af gelijk zijn. Bij de kubussen die wij tegenkomen in het dagelijks leven is dit bijna nooit het geval. Ik vraag me dan af: Wat zegt dit over kennis en hoe gaan we daarmee om? En kunnen we het dan eigenlijk nog wel een kubus noemen? Ik wil de kijkers uitnodigen met een andere blik naar de wereld om hen heen te kijken. Hoewel dit nog nauwelijks iets met fotografie te maken lijkt te hebben, vormen de basiscompetenties toch het uitgangspunt in mijn werk. Het zijn de dingen waar je haast niet meer over nadenkt zoals compositie, research, of skills die ik ontwikkeld heb binnen Photoshop en in de printwerkplaats.’

Wat mij blijft motiveren als beeldmaker is de verrassing die telkens ontstaat in het maakproces. Het is nooit zo dat je simpelweg iets bedenkt en het dan uitvoert. Je gaat een proces in. Je maakt iets en ontdekt nieuwe wegen. Uiteindelijk doe je het weer helemaal anders en is er een beeld ontstaan dat je compleet verrast. Dan bekijk je het en denk je: wauw, dit zag ik niet aankomen. Het maken raakt iets in mijn onderbewuste. Dat vind ik heel mooi om te ervaren.’

Complimentjes
‘Het meest waardevolle aan de opleiding vind ik dat je op een andere manier leert kijken en nadenken. Dat is niet meteen te zien in het werk dat iemand maakt, maar zit in jezelf en is iets wat alleen jij kan ervaren. Je leert loskomen van een mening of iets mooi of lelijk is. Tijdens feedbackmomenten ga je met elkaar in gesprek over de gedachte achter het werk: wat vertelt het ons? Zo leer je reflecteren op je werk, op jezelf en je leert omgaan met kritiek. Dat is ook buiten je leven als beeldmaker belangrijk. Natuurlijk geef je elkaar wel eens complimentjes als je het een vet beeld vindt. Maar dat is niet waar het uiteindelijk om gaat.’