NEE! (Of moet ik soms op m’n kop gaan staan?)

Iedereen is wel eens heel erg boos. Om iets groots, om iets kleins, of gewoon om alles. Dan kan je proberen om je in te houden. Een tijdje niks meer zeggen, of op je bed gaan liggen. Maar als die woede eruit moet, doe je rare dingen. ‘UIT DE WEG!’ schreeuwen tegen de stoelen. Iets van jezelf kapot maken, waar je later spijt van hebt. Of stiekem een schoolschrift afpakken van je irritante vriendje en daar allemaal krassen in zetten. Dat mag niet, maar het is zò lekker om te doen! 

In de voorstelling NEE! (Of moet ik soms op m’n kop gaan staan?) leven de spelers hun woede helemaal uit. Op hun spullen en op elkaar. Wat ze allemaal verzinnen als ze kwaad worden, is grappig en soms zelfs mooi om naar te kijken. Maar hoe moet het nà een driftbui of woede-uitbarsting? Kan je dan doen alsof er niks gebeurd is?  

Derdejaars studenten van de acteursopleiding maken en spelen deze heerlijke uitleving van de woede. Ze worden begeleid door mimetheatergroep Bambie, de groep van Paul van der Laan en Jochem Stavenuiter, die bekend is geworden met theater dat geestig, beeldend en ontroerend is. Op Tweetakt speelde Bambie vorig jaar Bambie 1, over twee zwakke mannetjes die om alles moeten huilen, voor een heel enthousiast publiek van jonge kinderen en hun ouders. Herkenbare gevoelens worden bij Bambie absurdistisch uitvergroot. Met fysiek spel en zonder veel woorden, gaan de HKU-studenten op zoek naar de lelijke én de mooie kant van de woede. Want soms is het even nodig om goed kwaad te zijn.