Online verbonden: De kunst van het maken via Zoom

Één script, zesentwintig studenten uit Schotland en Nederland en ontelbaar veel Zoom-meetings zijn de ingrediënten van een interdisciplinair multimediaproject dat HKU Utrechts Conservatorium, Theater en Media & Technologie samen met het Royal Conservatoire of Scotland opgezet hebben. Het resultaat: het online muziektheaterstuk DRINK, dat op 18 juni in première gaat.

De Mexicaanse Cecillia Orozco is één van de deelnemers aan het project. De derdejaars studente Musician 3.0 vertelt: “Het is een internationale samenwerking. Het script, de filmcrew en de meeste acteurs komen uit Schotland. De mensen in Utrecht zijn verantwoordelijk voor de muziek, de composities en de technische aspecten die daarbij komen kijken. We werken samen door middel van Zoom-sessies.”

Uitdaging

Zulke online overleggen zijn in het begin een uitdaging. Cecilia: “Het was nieuw voor iedereen om op die manier te werken. Maar na een tijdje kregen we door wat handig was: wekelijks met z’n allen overleggen en verder opsplitsen in kleinere teams.” Cecilia gaat aan de slag met de compositie voor een bepaalde scène uit het stuk. Ze werkt daarvoor samen met een student van Klassieke muziek. “Het is heel waardevol om met mensen buiten mijn eigen opleiding te werken. Normaal produceer ik elektronische muziek. Nu heb ik een stuk voor een strijkkwartet geschreven!” De samenwerking laat Cecilia beseffen dat ze met iedereen ter wereld kan werken, ongeacht waar diegene woont: “Met goede onderlinge communicatie en een realistische planning lukt het. Hoewel het wel belangrijk is de agenda’s goed op elkaar af te stemmen: Het uur tijdsverschil tussen Schotland en Nederland zorgt soms wel voor verwarring.”

Van concept naar muziek

Het muziektheaterstuk stelt op een luchtige manier de hedendaagse klimaatproblematiek centraal. Cecilia: “Ik vertaalde het script naar de muziek door te kijken wat we al aan muzikanten in huis hadden binnen de groep. Iemand speelde cello, een ander piano. Door daar iets voor te componeren en dit te combineren met een ritmische tekst die in Schotland werd ingesproken kon ik onze muziek met die stem verbinden.”
Door te werken met verschillende disciplines leert Cecilia ook meer over die andere richtingen: “Een conservatoriumstudent gebruikt weer andere vaktermen dan een theaterstudent. Ik ken de betekenissen nu. Bovendien is mijn netwerk heel erg gegroeid. Dikke kans dat ik in de toekomst opnieuw met mensen van dit project samenwerk: we kennen elkaar nu!”

Op het moment van schrijven zit de internationale groep studenten in de laatste fase van het project: de scènes van de verschillende teams komen nu samen en men ziet voor het eerst elkaars werk. Wat het resultaat ook wordt: alle studenten zijn positief gestemd en gemotiveerd om er iets van te leren, waar ter wereld ze het ook maken!