RE_NATURE

Makers

Op RE_NATURE toont HKU een selectie van werken die de relatie tussen mens en natuur onderzoeken. Het doel is om het publiek (opnieuw) te verbinden met de natuur of op zijn minst hun huidige relatie met de natuur te bevragen.

Annabel Schouten is werkzaam als muziek-landschapskunstenaar. Met haar werk neemt zij haar relatie met de natuur onder de loep. In haar werken onderzoekt ze de betekenis van haar leven op aarde. Als musicus, performer, componist en bovenal maker gaat ze te werk in het landschap waar ze een publiek beoogt te inspireren. Voor haar meest recente werk “Shaping Time” heeft Annabel een instrument installatie ontworpen, gemaakt om bespeeld te worden door violen en cello's. In de openbare ruimte smelten door de mens gemaakte geluiden samen met de klanken uit de omgeving die al aanwezig zijn. Als bezoeker zul je je afvragen wie de muzikant is in deze compositie, én begeleiden de aanwezige geluiden de violen of andersom? De muzikale en artistieke ingrepen die Annabel vormgeeft zijn zo tijdelijk als de natuur zelf. Het werk is auditief, performatief en nodigt een publiek uit sensitief te luisteren en ervaren.

“Shaping Time” is geïnspireerd op een uitvoering van As Slow As Possible van John Cage op een orgel in St. Burchardi Kerk in Halberstadt die 639 jaar duurt. Dit concert duurt langer dan dat iemand ooit zou kunnen horen. Als bezoeker kan je onderdeel worden van de totale

compositie door naar een stukje van het totaal te luisteren. Dit geldt ook voor “Shaping Time” en het werk reflecteert op deze manier naar processen in de natuur die onze waarneming en levensloop overstijgen.

Kijk hier voor meer informatie over Annebel SchoutenAster Kruisbrink - Alt. (alterations at altitude)

“Alterations at altitude” zijn landschapsschilderijen die langzaam veranderen in de tijd. Daarvoor gebruik ik zelfgemaakte instabiele verf van algen, ijzerpoeder en gips. Door invloed van vocht en zonlicht wordt het landschap in het schilderij anders.

Aster Kruisbrink haalt haar ideeën uit de natuur en dagdromen, waarin zij haar fantasie koppelt met alles wat zij ziet en hoort in mijn omgeving. Om die ideeën te realiseren bestaat mijn werk uit onderzoeken naar ongebruikelijke (bio)materialen en technieken.

De veranderingen in de natuur gaan langzaam en vloeiend en deze neem je niet waar, die groeien met je mee. Ook in de werken van Aster Kruisbrink gaan de veranderingen traag. Het proces vraagt geduld van de kijker. Om het toch zichtbaar te maken toont zij naast haar werk ook foto’s van verschillende momenten van veranderingen in de schilderijen.

Het doel is mensen met meer verwondering naar hun omgeving laten kijken en laten zien wat niet direct zichtbaar is. Als kunstenares maakt Aster een werk, maar het materiaal neemt het over.

Kijk hier voor meer informatie over Aster KruisbrinkJonne Verheij en Lidewei Reitsma - Interwoven

De hoofdrolspeler in “Interwoven” is een homp schimmels. Daaruit wordt elektrische activiteit gemeten. De schimmel communiceert binnen zijn eigen netwerk via elektrische pulsen. Deze onzichtbaar taal wordt vertaald in iets dat we kunnen zien en horen: een projectie en geluid. Op deze manier ‘praat’ de schimmel als het ware tegen de kijker.

Als de schimmel wordt aangeraakt, is het effect te zien in de projectie en hoorbaar in het geluid. Op deze manier is de invloed van de bezoeker merkbaar en werkt de bezoeker samen met de schimmel. Deze installatie gaat over de relatie tussen mens en natuur. Zijn mens en natuur te ver van elkaar gedistantieerd? Of zijn we één? Door bezoekers oog in oog te brengen met een schimmel, hopen we dat ze een gevoel van verbinding met de schimmel krijgen, en dus ook met natuur.

Jonne Verheij is een kunstenaar met een diepe fascinatie voor de combinatie van kunst, wetenschap en filosofie. Hoe gedragen mensen zich ten opzichte van hun omgeving? Wat is de invloed van taal op onze verbinding met de natuur? Hoe kunnen we onze band met de natuur herstellen? Hebben wij, als mensen, onszelf op een voetstuk geplaatst in deze wereld? Dit zijn enkele vragen die ze in haar werk verweeft.

Lidewei Reitsma is een kunstenaar die met verschillende media werkt. Ze is vooral gefocust op video-installaties en altijd op zoek naar nieuwe media om haar verhalen te vertellen. Zij vindt het belangrijk om een sociale boodschap over te brengen op haar kijkers. Vaak om nieuwe perspectieven aan te bieden, niet alleen voor haar kijkers, maar ook voor haarzelf. Samenwerking is belangrijk aspect van haar maker schap, omdat ze het belangrijk vindt om samen te denken en maken om meer te kunnen delen met haar publiek.

Kijk hier voor meer informatie over Jonne en Lidewei.

Marcin Sky - The Mood Of Miso

Hoe zou een muzikale reis van je eten klinken? Dit miso-sonificatie project richt zich op het gebruik van geluid om bewustzijn te creëren in wat anders niet hoorbaar is. Miso is een Japanse sojabonenpasta en wordt gemaakt in een metabolisch proces dat fermentatie wordt genoemd. Fermentatie is een proces dat plaatsvindt bij het maken van verschillende voedingsproducten en miso is slechts een van de vele voorbeelden hiervan. Het bijzondere aan de miso die voor dit project wordt gebruikt, is dat het gemaakt is van weggegooid brood. Het upcyclen van voedselverspilling naar nieuwe eetbare producten is zeer duurzaam en verdient daarom meer aandacht. Dit project is een samenwerking tussen een Japanse miso-brouwerij die in Nederland actief is, genaamd WAKEAT.

De oprichter van WAKEAT erfde het recept van haar grootmoeder. Het doorgeven van voedsel recepten over generaties wordt steeds minder gebruikelijk en het doel van het project is om het proces én de oorsprong achter dit voedselproduct te sonificeren.

Een meerderheid van de mensen die boodschappen doen in de supermarkten weet niet waar de producten vandaan komen of hoe ze tot stand zijn gekomen. Door geluidsontwerp en minimal music technieken te gebruiken om die reis tastbaar te maken, kunnen we ons meer bewust worden van onze aankoop en voedingskeuzes.

Marcin Sky creëert een multisensorische ervaring waarbij je het verhaal kunt zien en horen over voedselverspilling wordt omgezet naar dit specifieke type miso en de geschiedenis achter het recept. En, je kunt het ook nog proeven!

Kijk hier voor meer informatie over Marcinsky

Sarah Fokke - The watery body

In haar sculpturen visualiseert Sarah Fokke de fysieke relatie tussen mens en de natuurlijke wereld. Het water, dat gebruikt is als materiaal in de sculpturen, is iets wat ons op een andere manier naar ons eigen lichaam laat kijken. Het menselijk lichaam bestaat voor het grootste gedeelte uit water, het stroomt door ons heen, neemt de tijdelijke vorm van ons lichaam aan en stroomt vervolgens weer de wereld in.

De sculpturen blijven ‘’leven’’ in water, maar ze krimpen en vergaan in de open lucht. Sarah wil de schoonheid van deze tijdelijkheid in de sculpturen laten zien.

Haar sculpturen zijn afgietsels van Sarah’s eigen hand gemaakt van Agar Agar bio-materiaal (een gelatine achtige substantie gewonnen uit algen) en verder voor het grootste gedeelte bestaande uit water en andere natuurlijke elementen. Met de menselijke hand als symbool van macht suggereert en pleit haar werk voor een verandering in machtsverhoudingen. Door de natuur op deze manier haar eigen handen te geven, wil ze de natuur zeggenschap teruggeven.

Kijk hier voor meer informatie over Sarah Fokke
Angelina Kumar - Mango & Me

Onze wereld lijkt alleen maar minder aangenaam te worden. De onderliggende factor hiervan is de manier waarop we omgaan met, en ons verhouden tot, onze omgeving. Onze keuzes en manier van handelen bepaalt de huidige en toekomstige situatie waarin wij leven. En, of we nu een utopisch of dystopisch perspectief toepassen, we moeten nog steeds in het huidige moment leven en omgaan met de situatie zoals die zich manifesteert.

Als kunstenaar die werkt met het onderwerp duurzaamheid, heeft Angelina Kumar de behoefte ervaren aan momenten van reflectie die nodig zijn om een ​​holistisch perspectief eigen maken te kunnen. Dit zodat onze manier van denken, handelen en omgaan met elkaar en de planeet verandert.

De korte film Mango & Me volgt de reis van een kind door de natuurlijke en de door de mens gemaakte habitats en verkent een ander perspectief op het leven in én omgaan met veranderende turbulente tijden. De film nodigt de kijkers uit om even uit het moment te stappen waardoor ze door de tijd kunnen reizen.

Mango & Me film brengt al deze elementen in beeld in een duidelijk en eenvoudig verhaal. Tegelijkertijd biedt het een perspectief aan dat kan worden gebruikt bij het aanpakken van actuele en urgente mondiale problemen.

Kijk hier voor meer informatie over Angelina Kumar

Marijke Pattan - The Human Meat Project

De werken van Marijke Pattan laten haar fascinatie voor dataverzamelingen zien. Zij creëert installaties die uitdagende vragen stellen over hedendaagse problemen. Hierbij doorbreekt zij de vierde muur tussen kunst en leven. Door op de grens tussen kunst en realiteit te opereren, brengen haar projecten prikkelende vraagstukken naar de voorgrond en confronteren ze de toeschouwer op een directe manier met deze morele kwesties.

Haar meest recente werk, The Human Meat Project, is een langetermijnproject waarin de mens zelf de oplossing kan worden voor hun eindeloze drang naar vleesconsumptie. Het project draait rondom een bedrijf waarbij mensen zich kunnen aanmelden als vlees donor. Naast een website en gedrukt promotiemateriaal wordt het publiek een actieve ervaring geboden; door plaats te nemen in de wachtkamer kan je deelnemen aan het project. Hierbij worden vragen opgeworpen over ons gedrag rondom vleesconsumptie, de impact van de bio industrie op onze planeet, en wordt je als deelnemer gedwongen na te denken over je lichaam als lichaam en je lichaam als een stuk vlees.

Kijk hier voor meer informatie over The Human Meat Project

De HKU BioArt showcase

De HKU BioArt showcase op RE_NATURE staat in het teken van de relatie tussen mens en natuur. Over hoe we de verbinding verloren en hoe we deze kunnen herstellen.

Het complexe probleem van de ecologische kwestie lijkt vaak ver verwijderd van de alledaagse ervaring. Op een andere manier kijken kan helpen om abstracte verbanden concreter te maken. Het betekent letterlijk een ander perspectief innemen, aandacht schenken aan onverwachte of eerder ongeziene interacties. De BioArt showcase van de HKU probeert die interacties tastbaar te maken.