.svg?ext=.svg){kind=logo}
Programma:
• J. Brahms: Akademischce Festouvertüre Op. 80• A.M. Lemeries: Pianoconcerto (2023)
• C. Ansink: Stertenwaltzer (1993)
• T. Keuris: L’infinito - eerste deel
• T. Keuris: Sax kwartet (het saxofoonensemble o.l.v. Andreas Mader)
• W. Pijper: A Cappella stuk gedirigeerd door Rob Vermeulen
Solisten: NTB
Programmatoelichting
Johannes Brahms, van wie bekend is dat hij graag een veelvuldig optrad in het Gebouw voor Kunsten en Wetenschappen - vandaag onderdeel van HKU Utrechts Conservatorium, opent de avond. Dat gebeurt met zijn Akademische Festouvertüre; een geestige, briljant georkestreerde hommage aan studentikoze cultuur. Achter de plechtige façade verbergt Brahms een reeks speelse studentenliederen, die hij met monumentale ernst - en ironische knipoog - tot een feestelijk orkestwerk smeedt.De aandacht verschuift vervolgens naar het heden met het Pianoconcert (2023) van Anne-Maartje Lemereis, Componist der Nederlanden en docent Compositie en alumnus van HKU Utrechts Conservatorium. Ze is een componist die de grenzen tussen traditie en experiment opmerkelijk subtiel benadert. Lemereis' muziek is rijk aan kleur, helder van vorm en gelaagd in textuur, met een solopartij die meer zoekt naar dialoog dan naar virtuositeit om de virtuositeit.
Daarna klinkt Stertenwaltzer (1993) van Caroline Ansink, een miniatuur vol zwevende lyriek en helderheid. Ansink - dirigent, componist, orkestbouwer en docent Compositie van HKU Utrechts Conservatorium - werkt in deze wals met een typisch Nederlandse transparantie in klank en harmonie, alsof de muziek zelf een draaiende nachthemel schetst.
Het werk van Tristan Keuris, oud-docent van HKU Utrechts Conservatorium, vormt het slot van het programma. Zijn L’infinito (eerste deel), geïnspireerd door Giacomo Leopardis gelijknamige gedicht, ademt een bijna kosmische rust: brede lijnen, ronde harmonieën en een transparante spanningsopbouw. Tot besluit volgt Keuris’ Saxophone Quartet, hier in een soloversie door Andreas Mader, docent Klassiek Saxofoon bij HKU Utrechts Conservartorium. Hierin is Keuris’ affiniteit met warme melodie en ritmische helderheid duidelijk hoorbaar. Het is muziek die tegelijk lyrisch, dromerig en krachtig aards klinkt.